Yo soy Cusquena
Blijf op de hoogte en volg Rachel
16 November 2015 | Peru, Cuzco
Er kleven maar 2 nadelen aan mijn verblijf voor langere tijd hier: Nummer 1 waterproblemen. Alleen smorgens is er water en warm water is heeel moeilijk te verkrijgen. Douchen dus alla backpackers style en vooral niet te vaak! En nummer 2 ze stoken niet. Als de zon ondergaat is het gelijk vriespunt omdat cusco zo hoog boven zeeniveau ligt. Er is geen geld om te stoken dus zit de hele familie savonds aan het avondeten met een jas aan. Ik met thermoshirt en jas. Maargoed zoals elk nadeel zn voordeel heb; Ik ga nu tenminste nooit allen naar bed. Mijn nieuwe grote liefde is miss.Kruik geworden. Wat is het heerlijk dat warme ding tegen me aan te klemmen.
De zondag toen ik een beetje op aan het knappen was ben ik de stad gaan verkennen, een drukke stad met veel leven en en aantal grote pleinen waar ook iedereen te vinden is. Meteen wist ik dat dit mijn stad ging worden en ik de goede keuze had gemaakt om Cusco te kiezen. Nog herstellende van mijn voedselvergiftiging had ik een week lang 4 uur per dag school. Eindelijk kan ik nu ook in de verleden tijd praten en niet alleen vertellen: Gisteren ik wandel naar.. Dat voelt toch wat beter. Verder heb ik het rustig aan gedaan om mijn lichaam wat tijd te geven te herstellen. Wel kwam ik erachter dat er een gratis chocolademuseumis waar ik dan ook een prive gids had en met een volle buik de deur uit ging. Maargoed toen brak het weekend aan! Sjeezus wat kun je hier feesten zeg. Het begint met de salsa lessen om 9 uur waar je dan blijft hangen en het steeds drukker wordt. Proppers die je proberen binnen te loodsen met gratis drankjes. Waar ik graag gebruik van maak, gedanst heb ik tot de zon opkwam(dat is hier namelijk AL om half 6) aanspraak heb je hier meteen en alleen hoef ik me zeker niet te voelen!
Met mijn school ben ik bij de projecten gaan kijken zodat ik kon kiezen waar ik aan wilde beginnen. Ik had vantevoren als voorkeur aangegeven in een weeshuis te willen werken. Maar ze namen me eerst mee naar een school met kindjes van 3, 4 en 5 jaar oud waar ik zou kunnen helpen. Al pratend met de leraren en kindes viel me eigenlijk meteen op dat bijna alle kindjes zwarte tandjes hebben. en er werd mij verteld dat deze school bestaat uit donaties en de ouders gewoon helemaal niks hebben. Niet eens tandpasta dus dat is toch echt erg!? Het tweede project waar ik ging kijken was het weeshuis en ik besloot voor beide te gaan want de school was smorgens en het weeshuis smiddags.
Het was wel even spannend om alleen uit te zoeken hoe ik daar kwam, ver lopend en een stukje met de bus. Maar echt in een niet toeristisch gedeelte. Nu daacht ik voordat ik hierheen kwam dat ik wel eeen beetje zuid-amerikaans uiterlijk had maar ik ben een duchtige buitenlander hier en echt de enigste met bruine haren en groene ogen. Alles is hier zwart, zwart, behalve hun huid dan die is chocoladebruin. Aangestaart wordt ik dan ook maar daar wen je aan. De weg terug van mijn 2 projecten blijft een hel, ik woon op en berg dus moet echt klimmen en ik wen er maar niet aan. Buiten adem moet ik nog steeds pauzes inlassen(ligt aan de hoogte toch?) Mijn conclusie is: Mensen zijn niet gemaakt voor bergop te lopen, ofja nou in ieder geval echte Nederlanders niet!
Op de school werd ik zo lieflijk ontvangen en elke morgen als ik daar aankom sprinten er 20 kindjes naar me toe om me te knuffelen. Je kunt merken dat ze heel veel liefde zoeken wat ze thuis niet krijgen. Ik heb 2 weken mee mogen lopen in de klas van 5 jarige. Wat een schatjes als de juf aanwezig is en wat en demonios als zij weg is. Gezag heb ik nog niet, is ook moeilijk want ik beheers de taal niet goed genoeg. Het scheelt dat je voor 5 jarige niet heel veel taal hoeft te hebben en woorden als: Ga zitten, vervelend, niet ruziemaken en nu luisteren zich snel aan mijn vocabularia hebben toegevoegd.
Bij het weeshuis begon ik en toen bleek dat er die dag 40 andere vrijwilligers startte en in mijn huisje van 10 kinderen dus 5 vrijwilligers zaten. Dat is echt teveel, ik zat mijn tijd te verdoen. Ik raakteaan de praat met de vrouw van die organisatie en die zei dat ze ook vrijwilligerswerk in een huis deden wat hier dicht bij lag, datik daar maar eens moest aankloppen. En ik dacht waaromook niet, wist niet wat me te wachten stond. Toen ik daar binnenkwam had ik de tranen in mijn ogen staan, het is een huis voormensen met een geestelijke beperking en een soort bejaardenhuis ineen. Maar die mensen liggen gewoon de hele dag te creperen op de grond of op een stoel en er wordt gewoon helemaal niks mee gedaan. In en in triest. Dan zie je pas het verschil tussen NL en hier. Alsje een geestelijke beperking hebt heb je hier gewoon echt een probleem.Maargoed hier kon ik dus zeker wel meehelpen, ik geef ze avoneten om 4 uur, (droge koek met soep te zielig oor woorden. alleen de lievelingetje krijgen wat beters)breng ze naar bed om half 5!! je merkt dat ze tegenstribbelen, logisch ook. Ze moeten in bed wachten tot de volgende dag 7 uur zo zielig... Ik heb afgelopen week nagelak gekocht (werk op de vrouwenafdeling) en de nagels gelakt van de meeste en het was zo leuk om te zien hoe trots en vrolijk ze waren om eens wat anders mee te maken, daar doe ik het voor!
In mijn tweede week kwam Laura terug van de inca trail en hadden we onze laatste avond samen. We besloten fancy te gaan uiteten, even geen backpacker te zijn. Zomaar uit het nits gaf de ober ons tijdens het eten al 4 gratis shotjes. Een leuk weetje is dat cusco heel hoog ligt en je door de hoogte veel sneller dronken bent. Een beetje lollig liepen we over straat en werden benaderd door allemaal proppers. Wie bied de meeste gratis drank? Alle bonnen namen we in ontvangst en we zijn gaan barhoppen, om te eindigen in the temple. De grootste discotheek en daar een ober te leren kennen die oook van gratis drank hield. Bij nummer 15 ben ik gestopt met tellen... We hebben onze 7 weken samen in ieder geval goed afgeloten. Laura had zich ook nog verslapen en net op tijd haar vlucht nog gehaald.
Dat weekend was het Halloween en nu ken ik dat wel een beetje van NL maar dat het zon happening is hier. Waaw, alles en iedereen is verkleed. Zelfs de honden hebben een pakje aan.Superleuk om te zien! Op straat kon je je laten schminken en dat besloot ik samen mt Luis(zoon van mn familie) te doen. Opstap gaan die avond met een masker op en het gezicht van een spook resulteerde erin dat ik genoeg mensen voor de gek kon houden :) Wel zie je snachts nog meer het verschil tussen NL en Cusco. Als je terugloopt zie je mensen tussen het afval zoeken en mensen echt op straat slapen, dit geeft mij een dubbel gevoel. Ik ben hier mijn droom aan het leven en zie naast me zoveel mensen die gewoon echt helemaal niks hebben. Kon ik daar maar wat voor betekenen.
Je kan hier in Cusco een toeristenbiljet kopen voor 130 soles waarmee je naar alle in e buurt liggende ruines en een aantal museums kunt gaan. IK heb de afgelopen 2 weekenden dan ook excursies gehad. Het was een overwinning voor mezelf om voor het eerst eht alleen op excursie te gaan en 2 dagen met alleen maar spaans pratende mensen. Maar door alleen te zijn krijg je aanspraak en daar komen mooie geprekken uit voort. ik vind het heel interessant om te zien hoe de incas leefden, wel is hier echt een gids voor nodig want anders zijn het gewoon wat mooie blokken op elkaar gestapeld voor mij. Maargoed jammer is het dat Spanje deze rijke cultuur helemaal kapot heeft gemaakt. Minder interessant vind ik museums ben ik achter gekomen.Ik heb wat mummies en schedeloperaties gezien, wat ik overigens wel gaaf vond.Maar kom me niet aanzetten met schilderijen en kunst?! Hoe kunnen mensen hier uren doorbrengen.Ik werd dan ook raar aangekeken door de bewakers toen ik nog geen 10 minuten in deze museums door had gebracht en weer naar buiten liep. Na afloop liep ik naar huis naast een aantal restaurants en een propper was zo slim mij binnen te lokken met het aanbod: bij een gerecht gratis saladebuffet. In een land waar aardappelen normaal groenten zijn was ik de koning te rijk om eindelijk wat normale groenten binnen te krijgen en besloot ik dan ook voor het eerst te gaan uiteten ALLEEn. wel met de vraag of er wifi was natuurlijk ;)
Al met al heb ik het dus reuze naar mijn zin hier. Ik heb afgelopen week balonnen gekocht en een race opgezet op mijn school, de kindjes waren zo happy. Balonnen kennen ze niet en het was zo leuk ze zien genieten. Ook krijg ik trouwens op mijn school altijd ontbijt. 2 uur later nadat ik zelf heb ontbeten, meestal zijn dit enge dingen. 1 keer kregen ze cuy, en ja ik moet het dan tochmaar eens proberen. Lees: CAVIA. met het mooie pootje er nog aan ging ik bijna over mijn nek maar ik dwong mezelf 1 hapje te nemen. Met liefdevolle blik zei ik dat wij dat als huisdieren hebben in NL en ik werd zo raar aangekeken,dat bestaat hier gewoon echt niet, alleen als eten. Ik eb het bord met daarop nog zeewier, visseneitjes en een stuk kaas stiekem weggegooid voordat ik echt moest overgeven.Grappig was het om tezien toen er aangeklopt werd dat er inspectie langskwam dat opeens het eten van de leraren werd verstopt ! Gelukkig helpt de smoes stomacho problemas ook heel goed. Iedereen begrijpt natuurlijk dat ik als NL niet gewend ben aan het buitenlandse eten:)
En helaas moet ik mededelen dat ik stug doorzet met salsa maar het nog steeds lastig blijft. Mijn heupen doen al wel meer hun best maar met mijn schouders shaken dat lukt me gewoon echt niet? Elke man die me ten dans vraagt merkt dan ook op dat ik wat losser moet bewegen... ik heb nog 3 weken de tijd!
ik zal nog even wat leuke cusco weetjes op een rij zetten:
- Snoepjes worden per stuk verkocht. Zie je je al in de winkel 1 dropje afrekenen?
- Buggys bestaan niet, babys worden op moeders rug gedragen met een doek. Opzich vind ik dit wel een goede ontwikkeling.
- Als ik de plaatselijke bus pak en eruit wil moet ik abacho roepen en dan roept de menselijke stopknop dat nog eens na, doet de deur voor me open en moet ik er vooral uitspringen want tijd om te stoppen is er niet.
- De kerken hier gebruiken geen bellen maar steken vuurwerk af als de dienst bijna begint(de eerste dag dacht ik dat er aanslagen werden gepleegd)
- Alle autos zijn hier taxis, iedereen wilt je graag brengen. Het teken zoals wij gewend zijn met de duim omhoog werkt hier niet. Je moet je arm uitsteken en een soort pinguin beweging maken dan stoppen ze.
- Als voetganger sta je hier toch echt onderaan de voedselketen, een zebrapad betekend rij zo hard mogelijk door met je auto.
- Ook apart is het teken van kom mee hier precies andersom werkt, zeg maar als wij ouden zeggen opzouten, ga weg. Wat overigens wel tijd heeft gekost voor ik dat snapte dat iemand bedoelde ga mee. Ik kan er eigenlijk nog steed s niet aan wennen.
- Frieten worden koud gegeten?!!! Ik moet hier een fatsoenlijke snackbar gaan beginnen, goud waard.
- Inka cola, het populairste drankje van Peru wat er geel groen uitziet en cola gewoon overtreft is nog chemischer en smaakt naar afgekauwde bubbelgummet prik.
Zo voor nu hou ik het weer even voor gezien :) Chau
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley