Yo soy Cusquena - Reisverslag uit Cuzco, Peru van Rachel Vissers - WaarBenJij.nu Yo soy Cusquena - Reisverslag uit Cuzco, Peru van Rachel Vissers - WaarBenJij.nu

Yo soy Cusquena

Blijf op de hoogte en volg Rachel

16 November 2015 | Peru, Cuzco

Ik ben alweer 3 hele weken bij mijn familie. En ik kan nu ook wel echt MIJN familie zeggen want zo voelt het ook. Hoe ziek ik hier binnen kwam en hoe lieflijk ik vanaf dag 1 werd opgevangen, super! Als ik gezelschap wil ben ik altijd welkom in de woonkamer, als ik alleen wil zijn is dat ook prima. 3 x per dag wordt er eten voor mij geserveerd en ja helaas altijd met rijst. Als ik terugkom ben ik voor een jaar genezen.
Er kleven maar 2 nadelen aan mijn verblijf voor langere tijd hier: Nummer 1 waterproblemen. Alleen smorgens is er water en warm water is heeel moeilijk te verkrijgen. Douchen dus alla backpackers style en vooral niet te vaak! En nummer 2 ze stoken niet. Als de zon ondergaat is het gelijk vriespunt omdat cusco zo hoog boven zeeniveau ligt. Er is geen geld om te stoken dus zit de hele familie savonds aan het avondeten met een jas aan. Ik met thermoshirt en jas. Maargoed zoals elk nadeel zn voordeel heb; Ik ga nu tenminste nooit allen naar bed. Mijn nieuwe grote liefde is miss.Kruik geworden. Wat is het heerlijk dat warme ding tegen me aan te klemmen.

De zondag toen ik een beetje op aan het knappen was ben ik de stad gaan verkennen, een drukke stad met veel leven en en aantal grote pleinen waar ook iedereen te vinden is. Meteen wist ik dat dit mijn stad ging worden en ik de goede keuze had gemaakt om Cusco te kiezen. Nog herstellende van mijn voedselvergiftiging had ik een week lang 4 uur per dag school. Eindelijk kan ik nu ook in de verleden tijd praten en niet alleen vertellen: Gisteren ik wandel naar.. Dat voelt toch wat beter. Verder heb ik het rustig aan gedaan om mijn lichaam wat tijd te geven te herstellen. Wel kwam ik erachter dat er een gratis chocolademuseumis waar ik dan ook een prive gids had en met een volle buik de deur uit ging. Maargoed toen brak het weekend aan! Sjeezus wat kun je hier feesten zeg. Het begint met de salsa lessen om 9 uur waar je dan blijft hangen en het steeds drukker wordt. Proppers die je proberen binnen te loodsen met gratis drankjes. Waar ik graag gebruik van maak, gedanst heb ik tot de zon opkwam(dat is hier namelijk AL om half 6) aanspraak heb je hier meteen en alleen hoef ik me zeker niet te voelen!

Met mijn school ben ik bij de projecten gaan kijken zodat ik kon kiezen waar ik aan wilde beginnen. Ik had vantevoren als voorkeur aangegeven in een weeshuis te willen werken. Maar ze namen me eerst mee naar een school met kindjes van 3, 4 en 5 jaar oud waar ik zou kunnen helpen. Al pratend met de leraren en kindes viel me eigenlijk meteen op dat bijna alle kindjes zwarte tandjes hebben. en er werd mij verteld dat deze school bestaat uit donaties en de ouders gewoon helemaal niks hebben. Niet eens tandpasta dus dat is toch echt erg!? Het tweede project waar ik ging kijken was het weeshuis en ik besloot voor beide te gaan want de school was smorgens en het weeshuis smiddags.
Het was wel even spannend om alleen uit te zoeken hoe ik daar kwam, ver lopend en een stukje met de bus. Maar echt in een niet toeristisch gedeelte. Nu daacht ik voordat ik hierheen kwam dat ik wel eeen beetje zuid-amerikaans uiterlijk had maar ik ben een duchtige buitenlander hier en echt de enigste met bruine haren en groene ogen. Alles is hier zwart, zwart, behalve hun huid dan die is chocoladebruin. Aangestaart wordt ik dan ook maar daar wen je aan. De weg terug van mijn 2 projecten blijft een hel, ik woon op en berg dus moet echt klimmen en ik wen er maar niet aan. Buiten adem moet ik nog steeds pauzes inlassen(ligt aan de hoogte toch?) Mijn conclusie is: Mensen zijn niet gemaakt voor bergop te lopen, ofja nou in ieder geval echte Nederlanders niet!

Op de school werd ik zo lieflijk ontvangen en elke morgen als ik daar aankom sprinten er 20 kindjes naar me toe om me te knuffelen. Je kunt merken dat ze heel veel liefde zoeken wat ze thuis niet krijgen. Ik heb 2 weken mee mogen lopen in de klas van 5 jarige. Wat een schatjes als de juf aanwezig is en wat en demonios als zij weg is. Gezag heb ik nog niet, is ook moeilijk want ik beheers de taal niet goed genoeg. Het scheelt dat je voor 5 jarige niet heel veel taal hoeft te hebben en woorden als: Ga zitten, vervelend, niet ruziemaken en nu luisteren zich snel aan mijn vocabularia hebben toegevoegd.


Bij het weeshuis begon ik en toen bleek dat er die dag 40 andere vrijwilligers startte en in mijn huisje van 10 kinderen dus 5 vrijwilligers zaten. Dat is echt teveel, ik zat mijn tijd te verdoen. Ik raakteaan de praat met de vrouw van die organisatie en die zei dat ze ook vrijwilligerswerk in een huis deden wat hier dicht bij lag, datik daar maar eens moest aankloppen. En ik dacht waaromook niet, wist niet wat me te wachten stond. Toen ik daar binnenkwam had ik de tranen in mijn ogen staan, het is een huis voormensen met een geestelijke beperking en een soort bejaardenhuis ineen. Maar die mensen liggen gewoon de hele dag te creperen op de grond of op een stoel en er wordt gewoon helemaal niks mee gedaan. In en in triest. Dan zie je pas het verschil tussen NL en hier. Alsje een geestelijke beperking hebt heb je hier gewoon echt een probleem.Maargoed hier kon ik dus zeker wel meehelpen, ik geef ze avoneten om 4 uur, (droge koek met soep te zielig oor woorden. alleen de lievelingetje krijgen wat beters)breng ze naar bed om half 5!! je merkt dat ze tegenstribbelen, logisch ook. Ze moeten in bed wachten tot de volgende dag 7 uur zo zielig... Ik heb afgelopen week nagelak gekocht (werk op de vrouwenafdeling) en de nagels gelakt van de meeste en het was zo leuk om te zien hoe trots en vrolijk ze waren om eens wat anders mee te maken, daar doe ik het voor!

In mijn tweede week kwam Laura terug van de inca trail en hadden we onze laatste avond samen. We besloten fancy te gaan uiteten, even geen backpacker te zijn. Zomaar uit het nits gaf de ober ons tijdens het eten al 4 gratis shotjes. Een leuk weetje is dat cusco heel hoog ligt en je door de hoogte veel sneller dronken bent. Een beetje lollig liepen we over straat en werden benaderd door allemaal proppers. Wie bied de meeste gratis drank? Alle bonnen namen we in ontvangst en we zijn gaan barhoppen, om te eindigen in the temple. De grootste discotheek en daar een ober te leren kennen die oook van gratis drank hield. Bij nummer 15 ben ik gestopt met tellen... We hebben onze 7 weken samen in ieder geval goed afgeloten. Laura had zich ook nog verslapen en net op tijd haar vlucht nog gehaald.

Dat weekend was het Halloween en nu ken ik dat wel een beetje van NL maar dat het zon happening is hier. Waaw, alles en iedereen is verkleed. Zelfs de honden hebben een pakje aan.Superleuk om te zien! Op straat kon je je laten schminken en dat besloot ik samen mt Luis(zoon van mn familie) te doen. Opstap gaan die avond met een masker op en het gezicht van een spook resulteerde erin dat ik genoeg mensen voor de gek kon houden :) Wel zie je snachts nog meer het verschil tussen NL en Cusco. Als je terugloopt zie je mensen tussen het afval zoeken en mensen echt op straat slapen, dit geeft mij een dubbel gevoel. Ik ben hier mijn droom aan het leven en zie naast me zoveel mensen die gewoon echt helemaal niks hebben. Kon ik daar maar wat voor betekenen.

Je kan hier in Cusco een toeristenbiljet kopen voor 130 soles waarmee je naar alle in e buurt liggende ruines en een aantal museums kunt gaan. IK heb de afgelopen 2 weekenden dan ook excursies gehad. Het was een overwinning voor mezelf om voor het eerst eht alleen op excursie te gaan en 2 dagen met alleen maar spaans pratende mensen. Maar door alleen te zijn krijg je aanspraak en daar komen mooie geprekken uit voort. ik vind het heel interessant om te zien hoe de incas leefden, wel is hier echt een gids voor nodig want anders zijn het gewoon wat mooie blokken op elkaar gestapeld voor mij. Maargoed jammer is het dat Spanje deze rijke cultuur helemaal kapot heeft gemaakt. Minder interessant vind ik museums ben ik achter gekomen.Ik heb wat mummies en schedeloperaties gezien, wat ik overigens wel gaaf vond.Maar kom me niet aanzetten met schilderijen en kunst?! Hoe kunnen mensen hier uren doorbrengen.Ik werd dan ook raar aangekeken door de bewakers toen ik nog geen 10 minuten in deze museums door had gebracht en weer naar buiten liep. Na afloop liep ik naar huis naast een aantal restaurants en een propper was zo slim mij binnen te lokken met het aanbod: bij een gerecht gratis saladebuffet. In een land waar aardappelen normaal groenten zijn was ik de koning te rijk om eindelijk wat normale groenten binnen te krijgen en besloot ik dan ook voor het eerst te gaan uiteten ALLEEn. wel met de vraag of er wifi was natuurlijk ;)

Al met al heb ik het dus reuze naar mijn zin hier. Ik heb afgelopen week balonnen gekocht en een race opgezet op mijn school, de kindjes waren zo happy. Balonnen kennen ze niet en het was zo leuk ze zien genieten. Ook krijg ik trouwens op mijn school altijd ontbijt. 2 uur later nadat ik zelf heb ontbeten, meestal zijn dit enge dingen. 1 keer kregen ze cuy, en ja ik moet het dan tochmaar eens proberen. Lees: CAVIA. met het mooie pootje er nog aan ging ik bijna over mijn nek maar ik dwong mezelf 1 hapje te nemen. Met liefdevolle blik zei ik dat wij dat als huisdieren hebben in NL en ik werd zo raar aangekeken,dat bestaat hier gewoon echt niet, alleen als eten. Ik eb het bord met daarop nog zeewier, visseneitjes en een stuk kaas stiekem weggegooid voordat ik echt moest overgeven.Grappig was het om tezien toen er aangeklopt werd dat er inspectie langskwam dat opeens het eten van de leraren werd verstopt ! Gelukkig helpt de smoes stomacho problemas ook heel goed. Iedereen begrijpt natuurlijk dat ik als NL niet gewend ben aan het buitenlandse eten:)

En helaas moet ik mededelen dat ik stug doorzet met salsa maar het nog steeds lastig blijft. Mijn heupen doen al wel meer hun best maar met mijn schouders shaken dat lukt me gewoon echt niet? Elke man die me ten dans vraagt merkt dan ook op dat ik wat losser moet bewegen... ik heb nog 3 weken de tijd!

ik zal nog even wat leuke cusco weetjes op een rij zetten:
- Snoepjes worden per stuk verkocht. Zie je je al in de winkel 1 dropje afrekenen?
- Buggys bestaan niet, babys worden op moeders rug gedragen met een doek. Opzich vind ik dit wel een goede ontwikkeling.
- Als ik de plaatselijke bus pak en eruit wil moet ik abacho roepen en dan roept de menselijke stopknop dat nog eens na, doet de deur voor me open en moet ik er vooral uitspringen want tijd om te stoppen is er niet.
- De kerken hier gebruiken geen bellen maar steken vuurwerk af als de dienst bijna begint(de eerste dag dacht ik dat er aanslagen werden gepleegd)
- Alle autos zijn hier taxis, iedereen wilt je graag brengen. Het teken zoals wij gewend zijn met de duim omhoog werkt hier niet. Je moet je arm uitsteken en een soort pinguin beweging maken dan stoppen ze.
- Als voetganger sta je hier toch echt onderaan de voedselketen, een zebrapad betekend rij zo hard mogelijk door met je auto.
- Ook apart is het teken van kom mee hier precies andersom werkt, zeg maar als wij ouden zeggen opzouten, ga weg. Wat overigens wel tijd heeft gekost voor ik dat snapte dat iemand bedoelde ga mee. Ik kan er eigenlijk nog steed s niet aan wennen.
- Frieten worden koud gegeten?!!! Ik moet hier een fatsoenlijke snackbar gaan beginnen, goud waard.
- Inka cola, het populairste drankje van Peru wat er geel groen uitziet en cola gewoon overtreft is nog chemischer en smaakt naar afgekauwde bubbelgummet prik.

Zo voor nu hou ik het weer even voor gezien :) Chau

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Peru, Cuzco

de eerste 3 weken

Wat gaat de tijd snel, tijd om ook maar eens uit te proberen of ik een goede blogschrijver ben. Bijna 3 weken al weg. Met een paar tranen heb ik op schiphol mama en kimberley uitgezwaaid. Bang voor het onbekende, maar ook super excited. Toen ik me eenmaal geinstalleerd had bij de gate en ik omringd werd door indianen die de mooie taal spreken die ik ga leren voelde ik me meteen een stuk beter. Na een 14 uur durende vlucht kwam ik dan eindelijk aan. Vervolgens deed ik er nog eens een uur over om door de immigratie te komen om er vervolgens achter te komen dat er niemand op mij stond te wachten. Naief als ik was had ik geloofd dat alles wel goed zou komen en nu stond ik alleenop het vliegveld, geeen idee waar ik heen moest. Zonder adres en telefoonnummer. Anderhalf uur op het vliegveld rondgelopen hopend op dat iemand zou verschijnen met een bordje met mijn naam. Tot er een ecuadoriaanse dame mij probeerde te helpen, ze zag mij zo alleen staan met een gezicht wat op springen stond. Op haar beste spaans zonder dat ik er een woord van verstond. Al snel stonden er 3 anderen om mij heen, waaronder 1 man wat goed engels kon en samen met hem hebben we weten te fixen dat ik toch nog terecht kwam op de plaats waar ik hoorde.
Helemaal uitgeput kwam ik aan bij het gastgezin waar ik vriendelijk werd ontvangen, ze kwamen er al gauw achter dat mijn spaans bijna niveau 0 was. Gelukkig bleken de kkinderen van deze vrouw goed engels te kunnen. Ik heb een week bij hen gewoond. Moeder met 2 dochters en een zoon van rond mijn leeftijd.

Zondags ben ik de old town gaan verkennen en maandag begon dan eindelijk mijn school.
Mijn host moeder liep smorgens met mij mee om mij te wijzen waar de school is. Ik moest een test doen en werd ingedeeld in een groepje met beginnnersniveau met 1 ierlandse meid en een duitse jongen. Deze ierlandse meid genaamd Laura bleek ook de travelling classroom te doen wat betekend dat ik de komende maand aan haar vastzit. Al gauw bleek dat dit een super combi was en dat at wel goed zou komen. Wij waren de enigste 2 die deze tour hadden geboekt dus zijn constant bij elkaar. We werden dan ook op pad gestuurd met een leraar die alleen maar spaans kon om de historie van de stad uitgelegd te krijgen. Met handen en voeten en veel gelach zijn we die dag doorgekomen. We hebben de grote kerk daar beklommen met een mega uitzicht over de stad. Een andere excursie hield in dat we met de teleferico omhoog gingen, een kabelbaan die ons tot 4000 meter hoogte bracht. Angstig at ik in die lift, eenmaal eruit was het prachtig. we deden een hike tot ongeveer 4500 meter hoogte en elke stap wat je zette leek alsof je hard gerend had. Door de enorme hoogte heeft je lichaam zuurstof te kort waardoor mijn hart uit mijn borstkas sprong. Maar wat een uitzicht, onbeschrijfelijk en niet op fotos waar te nemen. Ik ben ook het middelpunt van de aarde gaan bezoeken waar ecuador naar genaamdis. Supertof, hier werden demonstraties gedaan over hoe de wereld inelkaar zit en kon je zien dat de waterkracht aan beide kanten echt anders is. Over deze lijn lopen met je ogen dicht was onmogelijk want door het zwaartekracht verschil viel je er gelijk vanaf, en een ei kan je gewoon rechtop en spijker zetten op die lijn. Mooie foto;s heb ik hier zeker aan over gehouden.


OP vrijdag had ik afgesproken met solome, 1 van de peruaanse meiden waar ik mee samen woon om opstap te gaan. Ik moest allen de bus pakken en een paar haltes verder zou ze me ophalen. Ik stapte op de bus met de gedachte dat dit waarschijnlijk nooit goed zou komen en zonder telefoonnetwerk maar met geld om en taxi te pakken. Met hulp van anderen in de bus bne ik er uiteindelijk gekomen. We gingeneerst zitten bij vrienden van haar thuis, gingen drankspelletjes doen. Met spaanse regels die ik niet snapte. Dus voor ze uitgelegd hadden wat er nu weer moetst gebeuren was ik al weer af. Gevolg was dat ik een mix van rum, tequila en wodka in mijn maag had en ik met solome opstap ging, ze ging me de gaybar showen. Aan de andere kant van de wereld beland ik gewoon in een gaybar, hahah. Ik dacht serieus dat dat illegaal was maar duidelijk te zien daar niet. Toen ik eindelijk lag te slapen, ging mijn wekker om een hele dag tour te gaan maken. Met een dikke alcoholwalm ben ik nog half dronken die bus ingestapt en heb ik wel een erg toffe dag gehad. Eigenlijk stond op de planning om eenvulkaan op te hyken maar di staat op ontploffen dat ging m niet worden. wWe zijn bij een aantal mooie viewingpoints geweest en hebben een hike gedaan op een krater. Zondag was het tijd om naar de jungle te gaan, super veelzin in. Ik voelde me we look echt op mijn plek bij deze familie maar tijd voor weer wat nieuws.

Na een 5 uur durende auto rit zagen we de natuur dichterbij komen. We moesten de rivier over met een boot en toen nog een tijdje rijden op eeen onverharde weg om aan te komen in de lodge waar we zouden verblijven. Helemaal weggestopt in de natuur, supermooi. De leraar is meegereisd om ons hier les te gven, super onwerkelijk om met zon uitzicht en allemaal dierengeluiden om je heen elke dag te beginnen met 4 uurtjes spaans. We kregen een gids toegewezen voor de hele week, een jongen van 23 jaar. Een apenjongen die opgegroeid is in de jungle en dan ook met heel veel respect kon vertellen ovr de jungle. Met hem zijn we naar een eiland gevaren en mochten we in een huis kkijken waar de menen dus ook echt van de natuur leven. Een blokhut met een pannetje wat op vuur stond en ze eten bereiden wat ze voor 7 dagen bewaarden in deze mega hitte bah! De gids haijme genaamd nam ons mee op hike door de natuur waar we bomen hebben gezie die geschat werden op 450jaar oud te zijn. Inmens groot en niet p een foto te krijgen. In de jungle hebje gwoon overal bomen om je hene waar je het fruit vanaf kan plukken. Overal om je heen groeien papayas, bananen, ananans platanos en nog veel meer. Onze gids was jarig gedurende deze week en we hebben een feestje georganiseerd voor hem. Rum gekocht in het dorpje waar we met een taxi eerst 20 minuten heen moesten, mijn muziek geregeld en gedanst in het donker in onze lodge. Vervolgens had het die nacht heeeel hard geregend en toen we wakker werden schreeuwde Laura en bleek er in onze kamereen vogelspin te zijn gekropen!! echt zon dikke harige wat alleen in nachtmerries voorkomen. De werker kwam deze met een bezem naar buitn duwen, waarop hij op de grond viel en eerst gezellig naar mij toe kwam gekropen jak. Dood heft ie hem niet gemaakt, in de jungle leef je samen met de dieren dus alleenbuiten duwen was goed genoeg voor hem. Vervolgens hebben we maar elke nact voor we naar bed gingen eerst de hele kamer overhoop gehaald om vervolgens (lekker) te gaan slapen, hopend niet wakker et worden met een vogelspin op mn gezicht. WE zijn ook een keer gaan tuben op d rivier, met hlemaal niks om je heen in alle rust een rivier op dobberen met af en toe een wegspringende aap in de bosjes. heel onwerkelijk. In de jungle bleek ook een animal rescue farm te zitten waar je vrijwilligerwerk kon doen, deze hbben we bezocht en het zat vol met apen, papagaaien, anacondas, enz die gevangen zijn en opgevoed worden om weer in het wild te kunnen leven. Ookzijn we bij een butterflyfarm geweest waar vilnders gekweekt worden die niet bang zijn voor mensen, helemaal omringd door de prachtigste vlinders die groter zijn dan ik oooit had gezien. We zijn zelfs in de jungle opstap gegaan! Met onze gids de taxi gepakt naar het dorpje en optap gaan houdt ier in dat je naar de karaokebar gaat, een blokhut met een klein tvtje waar je uitkiest wat je wilt zingen.
Op mijn beste spaans een onbekend nummer gezonden(lees; gewon voorgeleen wat er stond) en vervolgens zijn we naar de discotheek gegaan,een andere blokhut waar de muziek wat harder staat en alle aanwezige mensen op salsa en raggaeton muziek dansen. Ik werd ten dans gevraagd en moest toch wel even nadenken, maar ach fack it ga het gewoon proberen. En wat een goede leier wel niet kan is mij aritmeloos als wat, salsa kan laten dansen, petje af hoor!! De dag daarna hadden we een dag excursie en zijn we naar een waterval gehiked waar we dan ook in hbben gezwommen.

Veel te snel ging de jungle week voorbij en was het alweeer tijd om naar het vliegveld van quito te reizen om verolgens naar Manta , een kustplaatsje te vliegen om bijde volgende familie gedropt te worden. Beetje zenuwachtig voor mijn nieuwe slaapplek kwam ik aan en werd ik verwelkomd door de huisbaas die me voorstelde aan zijn hele familie. een groot huis met moeder, vader, dochtr, zoon, adoptiemeid, en 3 studentne van verschillende zuid amerikaanse landen. waaw! Hier kan ik mijn spaans goed oefenen, want lastig is het wel hoor. Verstaan luikt best wel goed, maar een zin formuleren is moeilijk. Vooral omdat de leraren allemaal niet snappen wat fatsoenlijk lesgeven inhoudt. Ik weet namelijk precies wanneer een woord vrouwelijk of mannelijk is en grammatica ook maar een normale zin opbouwen dat leren ze je niet, dat heb ik zelf maar met de families uitm moeten vogelen.
Inmiddels is het alweer donderdag, heb ik al veel van Manta gezien en zelfs een dag op het strand gelegen. Het is hier elke dag 30 gradne en de mensen klagen dat het fris is, de winter is begonnen haha.Morgen ga ik met lLaura parapenten, een berg afspringen met parachute, super veel zin in. En ohja we hebben ook maar even besloten naar de galapagos eilanden te gaan, yes!!! woohoo.
Nou wie het volgehouden heef om dit enorm lange verhaal te lezen ind ik knap haha, over 3weken ofzo dan volgt de volgende.

Hasta luego xxx

Recente Reisverslagen:

16 November 2015

Yo soy Cusquena

27 Oktober 2015

6 weken alweer van huis
Rachel

Actief sinds 02 Okt. 2015
Verslag gelezen: 590
Totaal aantal bezoekers 1830

Voorgaande reizen:

12 September 2015 - 23 December 2015

de eerste 3 weken

Landen bezocht: